به مناسبت 6 ذی القعده، روز بزرگداشت حضرت شاهچراغ (ع)
اشاره:
مقام معظم رهبری در سفر سال گذشتة خود به استان فارس؛ از حرم حضرت احمد بن موسی(ع) (شاهچراغ) به عنوان سومین حرم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ـ یاد کرده، فرمودند: «شیراز بعد از مشهد و قم، سومین حرم اهل بیت(ع) است و این برجستگی و محوریت باید در تبلیغات عمومی و رسانه‌ای و هنگام تخصیص اعتبارات گوناگون، مورد توجّه قرار گیرد تا دل‌های مشتاقان در داخل و خارج از کشور بیشتر متوجّه قداست و اهمیّت این بارگاه مهم شود».
پیرو این سخنان رهبری، شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ششم ذی‌القعده را روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی الکاظم(ع) اعلام کرد. به این مناسبت نگاهی اجمالی به تاریخچة زندگانی آن حضرت خواهیم داشت.
آرامگاه سید میر احمد بن موسی الکاظم(ع) برادر حضرت رضا(ع) ـ معروف به شاه چراغ در مرکز شیراز و کنار میدانی به نام احمدی قرار دارد. گنبد نیلوفری شاه چراغ به سبک بسیار زیبایی کاشی کاری شده و از دور پیداست. این آرامگاه در نزد شیرازی‌ها دارای شکوه و قداست خاصّی است و به همین مناسبت همیشه زیارتگاه مؤمنین و مؤمنات بوده است. درون حرم را با به کار بردن آینه‌های ریز رنگین، به سبکی هنرمندانه، آینه کاری کرده و انواع خط‌های زیبای فارسی و عربی، تزیین کنندة نمای اطراف آینه‌ها و کاشی‌ها است.
حضرت احمد(ع) در نزد پدرش امام موسی کاظم(ع)، از جایگاه و احترام ویژه‌ای برخوردار بوده است. نوشته‌اند که حضرت احمد، مردی کریم، جلیل القدر، بزرگوار و پارسا بود. حضرت امام موسی کاظم(ع) به دلیل علاقه‌ای که به حضرت احمد(ع) داشت، ملکی به نام یسیره را به او هدیه کرد، ملکی که بعدها حضرت احمد(ع) آن را فروخت و به وسیلة آن هزار اسیر را آزاد کرد.
سوء تفاهم شیعیان دربارة امامت حضرت احمد بعد از امام موسی کاظم(ع)
اعتبار و جایگاه احمد(ع) در بین فرزندان امام موسی(ع) تا اندازه‌ای بود که پس از شهادت امام موسی کاظم(ع)، گروهی از مردم به حمایت از امامت احمد(ع) برخاستند و فرقه‌ای به نام امامیه را پدید آوردند.
احمد بن موسی بن جعفر(ع)، از فرزندان امام موسی کاظم(ع) معروف به «سید السادات» و «شاه چراغ» است. وی از شخصیتهای عالی مقام و جلیل القدر و پرهیزکار بود.1 آگاهی دربارة زندگی وی بسیار اندک و برخی از مقاطع زندگی او مبهم و در منابع جز به بعضی از قسمتهای زندگی او پرداخته نشده است. در خصوص رابطة احمد با پدرش این اندازه آوردهاند که امام کاظم(ع) او را دوست داشت و ملکی از خود را بدو بخشید و او را به بخشندگی و دلیری ستود.2
مورخان گزارش دادهاند که پس از شهادت امام کاظم(ع)، مردم مدینه به لحاظ شخصیتی که احمد داشت، به در خانه او رفته و با وی بیعت کردند و او پیشاپیش جمعیت به مسجد پیغمبر رفت و خطبهای خواند و به مردم گفت: «ای کسانی که با من بیعت نمودهاید! بدانید که من خودم با برادرم علی (علی بن موسی الرضا(ع)) بیعت کردهام و او واجب الاطاعـ[ است. بر من و شما است که از او اطاعت کنیم». سپس از منبر پایین آمده و به اتفاق همة مردم به در خانه برادرش رفته و با حضرت بیعت کردند».3
دربارة آمدن احمد بن موسی(ع) به ایران و انگیزة او گزارشهای گوناگون وجود دارد و این قسمت از زندگی وی فاقد شفافیت است. برخی عقیده دارند. احمد در بغداد ساکن بود و آنگاه که خبر شهادت و در گذشت ناگهانی امام رضا(ع) را شنید، شدیداً ناراحت شد و گریه نمود. آنگاه با همراهانی بسیار (حدود سه هزار نفر) به خون خواهی و انتقام از مأمون خروج کرد و روی به ایران نهاد. بر پایة این گزارش او در قم و ری با سپاهیان مأمون جنگید و سرانجام به خراسان آمد و در جایی نزدیک اسفراین طی جنگ با لشکریان مأمون کشته شد.
طبقه بندی: فــضــائـل حــضـرت، زنـدگـی نــامــه،
برچسب ها:به مناسبت ششم ذی‌القعده روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی الکاظم(ع)، سوء تفاهم شیعیان دربارة امامت حضرت احمد بعد از امام موسی کاظم(ع)، السلام علیک یا سید السادات الا عاظم، احمد ابن موسی الکاظم (ع)، شیراز سومین حرم اهل بیت،
کلمات کلیدی:
